مصالح روسازی شامل آسفالت، بتن، سنگ هایی مانند سنگ فرش، سنگفرش و ست، سنگ مصنوعی، آجر، کاشی و گاهی چوب می باشد. در معماری منظر، روسازی ها جزئی از هاردسکیپ هستند و در پیاده روها، سطوح جاده ها، پاسیوها، حیاط ها و غیره استفاده می شوند.
واژه سنگ جدول از لاتین pavimentum می آید، به معنای کفی که از طریق سنگفرش قدیمی فرانسوی کوبیده شده یا فرو ریخته شده است. قبل از ورود این کلمه به زبان انگلیسی، معنای طبقه کوبیده منسوخ شده بود.
قدمت سنگ جدول لایبید به شکل شن کوبیده، به قبل از ظهور انسان های مدرن از نظر آناتومی باز می گردد. رومی ها معمولاً از سنگفرش هایی مانند موزاییک استفاده می کردند.
سنگ جدول یک سنگ فرش، کاشی یا قطعه بتنی آجر مانند است که معمولاً به عنوان کفپوش بیرونی استفاده می شود. در یک کارخانه، سنگفرش های بتنی با ریختن مخلوطی از بتن و نوعی ماده رنگی در قالبی به شکل خاصی ساخته می شوند و اجازه می دهند گیر کنند.
آنها به طور کلی در بالای پایه ای قرار می گیرند که از لایه های سنگ فشرده و ماسه ساخته شده است. سنگفرش ها در الگوی مورد نظر قرار می گیرند و سپس فضای بین سنگفرش ها با ماسه پلیمری پر می شود.
از هیچ گونه چسب یا روش نگهدارنده ای بجز وزن خود سنگفرش بجز لبه استفاده نمی شود. سنگفرش ها را می توان برای ساخت جاده ها، راهروها، پاسیوها، گذرگاه ها و سایر سکوهای فضای باز استفاده کرد.
سنگفرش بتنی در هم تنیده نوعی سنگفرش است. این نوع خاص از سنگفرش که به عنوان سنگفرش سگمنتال نیز شناخته می شود، طی چند دهه اخیر به عنوان جایگزین بسیار محبوبی برای آجر، خاک رس یا بتن ظاهر شده است.
اینترلاکر یک سنگفرش بلوک بتنی است که به گونه ای طراحی شده است که با سنگفرش بعدی قفل شود. اثر قفل اجازه می دهد تا ارتباط قوی تری بین سنگفرش ها برقرار شود و با این اثر به هم پیوسته، خود سنگ فرش در برابر حرکت در زیر ترافیک مقاوم است.
